VORTEX
|
|
Το LABattoir παρουσιάζει την εφήμερη εγκατάσταση Vortex, φτιαγμένη ειδικά για τον χώρο των Παλιών Σφαγείων, sτο πλαίσιο του προγράμματος δημιουργικής φιλοξενίας καλλιτεχνών του Artecitya Thessaloniki, που παρουσιάζει το project Plastisphere των καλλιτεχνών Swaantje Güntzel & Jan Philip Scheibe. Σε συνεργασία με το πρόγραμμα Artecitya, μια διοργάνωση του Goethe-Institut Thessaloniki, σε συνεργασία με την ArtBOX, με την υποστήριξη του προγράμματος Δημιουργική Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
|
LABattoir presents the site-specific ephemeral installation Vortex by artists Swaantje Güntzel & Jan Philip Scheibe, in the context of Artecitya Thessaloniki Residency #1 - project Plastisphere. In partnership with the project Artecitya, organised by Goethe-Institut Thessaloniki in collaboration with ArtBOX, co-funded by the programme Creative Europe of the European Union.
Scroll down for further info in English. |
Plastisphere
To Plastisphere είναι ένα project των Γερμανών καλλιτεχνών Swaantje Güntzel και Jan Philip Scheibe που διερευνά την ρύπανση των ωκεανών και την παρουσία του πλαστικού στην καθημερινότητά μας.
Περιλαμβάνει performances και παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο, μια site-specific εφήμερη εγκατάσταση, σχεδιασμένη ειδικά για τον χώρο των Παλιών Σφαγείων, και μια έκθεση που θα παρουσιαστεί στο Goethe-Insitut Thessaloniki, και που επίσης περιλαμβάνει site-specific έργα. Οι παρεμβάσεις έχουν σχεδιαστεί, ώστε να συμπεριλάβουν το κοινό, είτε κατά την διάρκεια της προετοιμασίας είτε κατά την διάρκεια της ίδιας της παρέμβασης.
Στόχος του project είναι να ευαισθητοποιήσει ενήλικες και παιδιά σε σχέση με την εξάρτηση του ανθρώπου από την φύση (παγκόσμια και τοπικά) και να προκαλέσει, με παιγνιώδη τρόπο, το κοινό της Θεσσαλονίκης να στοχαστεί γύρω από τις συνήθειές μας –όχι μόνο σε σχέση με την κατανάλωση αλλά και σε σχέση με την διαχείριση των απορριμάτων και των αποβλήτων– να αμφισβητήσει την κατάσταση του δημόσιου χώρου και να αναρωτηθεί εάν υπάρχει περιθώριο για προτάσεις βελτίωσής του.
Το project λαμβάνει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης της οποίας η ιστορία και η ταυτότητα είναι ξεκάθαρα συνδεδεμένες με την γειτνίαση στην Μεσόγειο, και δίνει έμφαση στην ευθύνη που απορέει από αυτήν την εξάρτηση.
Περιλαμβάνει performances και παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο, μια site-specific εφήμερη εγκατάσταση, σχεδιασμένη ειδικά για τον χώρο των Παλιών Σφαγείων, και μια έκθεση που θα παρουσιαστεί στο Goethe-Insitut Thessaloniki, και που επίσης περιλαμβάνει site-specific έργα. Οι παρεμβάσεις έχουν σχεδιαστεί, ώστε να συμπεριλάβουν το κοινό, είτε κατά την διάρκεια της προετοιμασίας είτε κατά την διάρκεια της ίδιας της παρέμβασης.
Στόχος του project είναι να ευαισθητοποιήσει ενήλικες και παιδιά σε σχέση με την εξάρτηση του ανθρώπου από την φύση (παγκόσμια και τοπικά) και να προκαλέσει, με παιγνιώδη τρόπο, το κοινό της Θεσσαλονίκης να στοχαστεί γύρω από τις συνήθειές μας –όχι μόνο σε σχέση με την κατανάλωση αλλά και σε σχέση με την διαχείριση των απορριμάτων και των αποβλήτων– να αμφισβητήσει την κατάσταση του δημόσιου χώρου και να αναρωτηθεί εάν υπάρχει περιθώριο για προτάσεις βελτίωσής του.
Το project λαμβάνει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης της οποίας η ιστορία και η ταυτότητα είναι ξεκάθαρα συνδεδεμένες με την γειτνίαση στην Μεσόγειο, και δίνει έμφαση στην ευθύνη που απορέει από αυτήν την εξάρτηση.
Güntzel & Scheibe
Πέρα από το ατομικό καλλιτεχνικό τους έργο, οι δύο καλλιτέχνες, συνεργάζονται συχνά σε κοινά project με την υπογραφή "Scheibe & Güntzel". Το Plastisphere μπορεί να θεωρηθεί συνέργεια των καλλιτεχνικών πρακτικών τους. Οι δυο τους συνεργάστηκαν για πρώτη φορά το 2009, οπότε ανέλαβαν από κοινού την εκτέλεση ενός έργου σε δημόσιο χώρο, την οικοδόμηση ενός κήπου για την κοινότητα, στο πάρκο του Κάστρου Brundlund στην πόλη Aabenraa της Δανίας (Aabenraa ARTweek 2009). Έκτοτε, η μεταξύ τους συνεργασία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ατομικής τους πρακτικής. Τα περισσότερα από τα έργα που έχουν υλοποιήσει μέχρι σήμερα ως ζευγάρι (performance και εγκαταστάσεις) επικεντρώνουν στον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και επεμβαίνει στην φύση διαμορφώνοντας/αλλάζοντάς την – τόσο όσον αφορά το αστικό τοπίο όσο και τις καλλιέργειες.
Το έργο της Swaantje Güntzel πραγματεύεται την αποξενωμένη σχέση μεταξύ ανθρωπότητας και φύσης. Η καλλιτέχνις ξεκίνησε να ασχολείται με το θέμα το 2009, μετά την ανάγνωση ενός άρθρου σχετικά με την έντονη ρύπανση του Ειρηνικού Ωκεανού από πλαστικά και τις επιπτώσεις του φαινομένου αυτού στην θαλάσσια ζωή. Τους επόμενους μήνες, ξεκίνησε μια συνεργασία με θαλάσσιους βιολόγους που εργάζονταν στο πιο απομακρυσμένο από τα νησιά της Βορειοδυτικής Χαβάης, το Kure Atoll, καταγράφοντας τις επιπτώσεις των θαλάσσιων απορριμμάτων σε μια ιδιαίτερα σπάνια αποικία αναπαραγωγής άλμπατρος (phoebastria immutabilis). Το κοραλλιογενές αυτό νησί βρίσκεται στη διαδρομή ενός μεγάλου ρεύματος του Ειρηνικού, με αποτέλεσμα τόνοι από υπολείμματα απορριμάτων να επιπλέουν στην περιοχή προκαλώντας κίνδυνο για την θαλάσσια πανίδα, κυρίως για τα θαλασσοπούλια, τα οποία μπερδεύουν τα υπολείμματα αυτά με τροφή. Οι βιολόγοι συμφώνησαν και παρείχαν στην Güntzel στοιχεία – απορρίματα που βρέθηκαν στα νεκρά άλμπατρος και περισυλλέχθηκαν στις παραλίες του νησιού σε τακτικά χρονικά διαστήματα, για να τα χρησιμοποιήσει στην δουλειά της. Με τα χρόνια, άρχισε και η ίδια να συλλέγει σκουπίδια σε παραλίες ανά την Ευρώπη, με τα οποία δημιουργεί έργα που αναλύουν την συσχέτιση μεταξύ της υπερκατανάλωσης και της κατάστασης των ωκεανών. Το 2011, η Güntzel διεύρυνε την πρακτική της προκειμένου να πειραματιστεί με την performance και τις παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο, ειδικά σε σχέση με τον ρόλο των σκουπιδιών και του πλαστικού στον ανθρώπινο πολιτισμό και στην καθημερινότητά μας. Μεγάλο μέρος της δουλειάς της είναι εμπνευσμένο από την επιστημονική έρευνα.
Ο Jan Philip Scheibe δημιουργεί κυρίως εγκαταστάσεις και performances που πραγματοποιούνται είτε στον δημόσιο χώρο είτε στο φυσικό τοπίο και συχνά χρησιμοποιούν φως. Ένα από τα κύρια θέματα με τα οποία ασχολείται είναι οι διαταραχές στο τοπίο (αστικό, καλλιεργούμενο και φυσικό) που προκαλούναι από την ρύπανση. Βασικός στόχος του είναι η καλλιτεχνική ανάλυση του μετασχηματισμού του δομημένου και του φυσικού περιβάλλοντος υπό την επίδραση της παγκόσμιας ανάπτυξης, της αύξησης του πληθυσμού και της ανθρώπινης συμπεριφοράς, καθώς και του άγχους που προκαλούν οι εξελίξεις αυτές στον άνθρωπο (σολασταλγία/οικο-ψυγολοχία). Παράλληλα, εξετάζει γιατί και με ποιον τρόπο η φύση και το τοπίο γίνονται αντιληπτά μέσα από εξιδανίκευση και ρομαντισμό.
Το έργο της Swaantje Güntzel πραγματεύεται την αποξενωμένη σχέση μεταξύ ανθρωπότητας και φύσης. Η καλλιτέχνις ξεκίνησε να ασχολείται με το θέμα το 2009, μετά την ανάγνωση ενός άρθρου σχετικά με την έντονη ρύπανση του Ειρηνικού Ωκεανού από πλαστικά και τις επιπτώσεις του φαινομένου αυτού στην θαλάσσια ζωή. Τους επόμενους μήνες, ξεκίνησε μια συνεργασία με θαλάσσιους βιολόγους που εργάζονταν στο πιο απομακρυσμένο από τα νησιά της Βορειοδυτικής Χαβάης, το Kure Atoll, καταγράφοντας τις επιπτώσεις των θαλάσσιων απορριμμάτων σε μια ιδιαίτερα σπάνια αποικία αναπαραγωγής άλμπατρος (phoebastria immutabilis). Το κοραλλιογενές αυτό νησί βρίσκεται στη διαδρομή ενός μεγάλου ρεύματος του Ειρηνικού, με αποτέλεσμα τόνοι από υπολείμματα απορριμάτων να επιπλέουν στην περιοχή προκαλώντας κίνδυνο για την θαλάσσια πανίδα, κυρίως για τα θαλασσοπούλια, τα οποία μπερδεύουν τα υπολείμματα αυτά με τροφή. Οι βιολόγοι συμφώνησαν και παρείχαν στην Güntzel στοιχεία – απορρίματα που βρέθηκαν στα νεκρά άλμπατρος και περισυλλέχθηκαν στις παραλίες του νησιού σε τακτικά χρονικά διαστήματα, για να τα χρησιμοποιήσει στην δουλειά της. Με τα χρόνια, άρχισε και η ίδια να συλλέγει σκουπίδια σε παραλίες ανά την Ευρώπη, με τα οποία δημιουργεί έργα που αναλύουν την συσχέτιση μεταξύ της υπερκατανάλωσης και της κατάστασης των ωκεανών. Το 2011, η Güntzel διεύρυνε την πρακτική της προκειμένου να πειραματιστεί με την performance και τις παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο, ειδικά σε σχέση με τον ρόλο των σκουπιδιών και του πλαστικού στον ανθρώπινο πολιτισμό και στην καθημερινότητά μας. Μεγάλο μέρος της δουλειάς της είναι εμπνευσμένο από την επιστημονική έρευνα.
Ο Jan Philip Scheibe δημιουργεί κυρίως εγκαταστάσεις και performances που πραγματοποιούνται είτε στον δημόσιο χώρο είτε στο φυσικό τοπίο και συχνά χρησιμοποιούν φως. Ένα από τα κύρια θέματα με τα οποία ασχολείται είναι οι διαταραχές στο τοπίο (αστικό, καλλιεργούμενο και φυσικό) που προκαλούναι από την ρύπανση. Βασικός στόχος του είναι η καλλιτεχνική ανάλυση του μετασχηματισμού του δομημένου και του φυσικού περιβάλλοντος υπό την επίδραση της παγκόσμιας ανάπτυξης, της αύξησης του πληθυσμού και της ανθρώπινης συμπεριφοράς, καθώς και του άγχους που προκαλούν οι εξελίξεις αυτές στον άνθρωπο (σολασταλγία/οικο-ψυγολοχία). Παράλληλα, εξετάζει γιατί και με ποιον τρόπο η φύση και το τοπίο γίνονται αντιληπτά μέσα από εξιδανίκευση και ρομαντισμό.
About Plastisphere
Plastisphere investigates the pollution of the oceans and the presence of plastic in our everyday lives. The project includes a series of performances and interventions in public space, a site-specific ephemeral installation built especially for the Old Slaughterhouse building of Thessaloniki, and an accompanying exhibition to be presented at Goethe-Institut Thessaloniki, also including site-specific works. The interventions have been designed to include the audience either in the preparation or the performance process itself.
The project aims to raise awareness among the public (both adults and children) on our dependency on nature (globally and regionally) and to playfully engage the people of Thessaloniki to reflect our consumer and waste management habits, as well as to question the state of our surrounding environment and whether it calls for improvement suggestions.
PLASTISPHERE/Thessaloniki deals with the very characteristics of the city of Thessaloniki, a place whose history and identity is clearly linked to the proximity to the Mediterranean Sea and emphasizes the responsibility resulting from this dependency.
The project aims to raise awareness among the public (both adults and children) on our dependency on nature (globally and regionally) and to playfully engage the people of Thessaloniki to reflect our consumer and waste management habits, as well as to question the state of our surrounding environment and whether it calls for improvement suggestions.
PLASTISPHERE/Thessaloniki deals with the very characteristics of the city of Thessaloniki, a place whose history and identity is clearly linked to the proximity to the Mediterranean Sea and emphasizes the responsibility resulting from this dependency.
About the artists
Beyond their individual work, the two artists often collaborate for the creation of common projects, as the artists couple “Scheibe & Güntzel”. “Plastisphere” can be seen as a synergy between their practices. The two of the first collaborated in 2009, when they joined to carry out a project in public space building an allotment garden in the middle of the park of Brundlund Castle in Aabenraa Denmark (Aabenraa ARTweek 2009). Since then, their collaborative work became an integral element of their individual artistic practices. Most of the projects they have realized so far as a couple (performances and installations) deal with man’s perception of nature and our concept of modeling/shaping it – urban landscape as well as cultivated landscape.
Güntzel, whose work addresses the alienated relationship between humanity and nature initially started to cover the topic in 2009 after reading an article on rotating plastic carpets in the Pacific Ocean and its effects on marine life. In the following months she established a cooperation with marine biologists working on the most remote of the Northwestern Hawaiian Islands KURE ATOLL monitoring the impact of marine debris on a rare breeding colony of Laysan albatross phoebastria immutabilis. The atoll lies in the path of a major Pacific current, resulting in tons of debris floating in the area causing an enormous hazard to sea life especially to seabirds mistaking the debris for food. The biologists agreed to provide Güntzel both with debris items found in the boluses of dead Laysan albatrosses and collected on the beaches of the atoll on a regular basis for her work. In the course of the following years she started collecting garbage herself on different beaches all over Europe to create sculptural works and conceptual series and to analyze the correlation between human consumer behavior and the state of the oceans. In 2011 Güntzel extended her practice to experiment with performance and intervention in public space especially dealing with the role of garbage/plastic in human civilization and man’s self concept. Much of her work is inspired by scientific research.
Jan Philip Scheibe’s individual artistic work is basically characterized by installations and performances in the public space and in the open landscape, often linked to light. His main focus lies on the artistic analysis of the transformation of built and natural environments under the impact of global development, rising population and human conduct in general and the distress it causes to people (→ solastalgia/eco-psychology). At the same time he reflects why and in which way the reception of nature/landscape is often defined by idealization and romanticization. Since one of the main themes Scheibe has been dealing with in the past are the disturbances in landscapes (urban, cultivated and natural) caused by garbage it seemed natural for the couple to join and create a project combining both artists approaches on the subject.
Güntzel, whose work addresses the alienated relationship between humanity and nature initially started to cover the topic in 2009 after reading an article on rotating plastic carpets in the Pacific Ocean and its effects on marine life. In the following months she established a cooperation with marine biologists working on the most remote of the Northwestern Hawaiian Islands KURE ATOLL monitoring the impact of marine debris on a rare breeding colony of Laysan albatross phoebastria immutabilis. The atoll lies in the path of a major Pacific current, resulting in tons of debris floating in the area causing an enormous hazard to sea life especially to seabirds mistaking the debris for food. The biologists agreed to provide Güntzel both with debris items found in the boluses of dead Laysan albatrosses and collected on the beaches of the atoll on a regular basis for her work. In the course of the following years she started collecting garbage herself on different beaches all over Europe to create sculptural works and conceptual series and to analyze the correlation between human consumer behavior and the state of the oceans. In 2011 Güntzel extended her practice to experiment with performance and intervention in public space especially dealing with the role of garbage/plastic in human civilization and man’s self concept. Much of her work is inspired by scientific research.
Jan Philip Scheibe’s individual artistic work is basically characterized by installations and performances in the public space and in the open landscape, often linked to light. His main focus lies on the artistic analysis of the transformation of built and natural environments under the impact of global development, rising population and human conduct in general and the distress it causes to people (→ solastalgia/eco-psychology). At the same time he reflects why and in which way the reception of nature/landscape is often defined by idealization and romanticization. Since one of the main themes Scheibe has been dealing with in the past are the disturbances in landscapes (urban, cultivated and natural) caused by garbage it seemed natural for the couple to join and create a project combining both artists approaches on the subject.
|
|
The project receives financial support from the European Commission within the framework of the Creative Europe - Culture programme. The present communication reflects the views only of the authors. The Commission cannot be held responsible for any use which may be made of the information contained therein.
Photos: Giorgos Kogias
